Zeilklassen - Dag 4
Fantastische fietsende fuifbeesten
Het opstaan is nog zwaarder geworden. Opnieuw weten we niet wat de dag zal brengen maar algauw, door het inhaleren van de ochtendglorie, beseffen we dat het een fantastische dag zal worden.
We stapten op de fiets, niet wetende dat het een uitdagende tocht zou worden, om via de polders naar de Dodengang te rijden. De heenrit was pittig met een stevige tegenwind en een paar lichte regenbuitjes. Enkelen hadden moeilijk en gingen het gevecht aan met lome benen, anderen leken getrainde coureurs en fietsten ‘met de vingers in de neus’.
Ter plaatse kregen we een vakkundige uitleg over WOI van meester Kristof. Daarna werden we aan de hand van interactieve schermen, foto’s, films en authentieke collectiestukken ondergedompeld in de onwezenlijke omstandigheden die de soldaten te verduren kregen. Uiteraard mochten we ook de sfeer opsnuiven in de loopgraven.
De terugtocht langs de oude spoorwegbedding verliep veel vlotter want we had de wind in de rug.
Met een heerlijk warm soepje aten we ons zelfgesmeerd lunchpakket.
Nog steeds onder de indruk van de voorbije ervaringen, geraakten we aan een opvallend sneller tempo aan het IJzergedenkteken. Daar blikten we terug naar de gebeurtenissen die er plaatsvonden tijdens WOI. Traditiegetrouw werd een geschiedenisles gegeven door meester De Geyter (papie).
Juf Tilly en juf Laura, professionele sluiswachters van de Ganzenpoot, bespraken de werking van het sluizencomplex.
Eenmaal ze hun vertrouwde omgeving zagen, vonden de kids hun tweede adem. Het sportmateriaal werd uitgehaald en iedereen ging gretig aan de slag. Een paar zagen het toch niet meer zitten en genoten van een boekje in het zonnetje.
Tijdens het eten van meerdere borden frietjes met koninginnenhapje en koude groentjes overlegden we welke liedjes we graag wilden horen op de fuif, wat we zouden aandoen en met wie we gingen dansen. Maar eerst moesten we onze stallen uitmesten, onze valiezen dichtproppen en douchen. Onder streng toezicht van de hygiënepolitie werden enkelingen teruggeroepen en kregen nog geen toegang tot de spetterende afscheidsparty. Gelukkig was iedereen, sommigen na een tweede controle, geslaagd. Zo werd de fuif een voltreffer en dansten we ‘bijna’ het dak
eraf en onder leiding van DJ juf Ellen dansten we “polonaisegewijs” met de ‘Zon in ons hart’ naar ons bedje.
Morgen breekt onze laatste dag aan. Aan alle mooie liedjes komt een einde!
Reacties
Een reactie posten